Lawaai maken voor (stille) armoede. Dat is het doel van Quiet. Met de lancering van de glossy Quiet 500 – tegenhanger van de Quote 500 – gaf de organisatie in 2013 armoede een gezicht. Nu, ruim tien jaar later, draaien er landelijk dertien communities, waarvan acht in Brabant. “Als arbeidersstad kennen we van oudsher veel armoede en heeft het hier altijd wel geschuurd. Niet onlogisch dus dat Quiet hier in Tilburg is ontstaan”, zegt teamleider Chantal van Rijswijk.
Het is deze inloopochtend weer druk bij Quiet Tilburg. Aan de lange tafel in de open, sfeervolle ruimte zitten een stuk of vijftien members aan de koffie. Eromheen zijn vrijwilligers druk in de weer met allerlei hand- en spandiensten. Het bekende ‘huiskamergevoel’ is hier duidelijk voelbaar. En dat is precies waar de community voor staat: een ontmoetingsplek bieden voor mensen die leven in (stille) armoede. Alleen al in Tilburg telt Quiet 1.400 huishoudens als members en 350 lokale sponsors. De lokale solidariteit is hier groot.
Onder het motto ‘Quiet verzacht armoede en versterkt mensen’ stellen die sponsors gratis diensten, producten en uitjes ter beschikking. Dat varieert van een etentje tot een knipbeurt en van speelgoed tot een dagje Efteling. En dan zijn er nog de grotere acties. Zoals een fietsenproject dat mensen mobieler maakt en een matrassenactie voor een goede nachtrust en minder lichamelijke klachten. Voor die laatste actie kwamen 415 aanvragen binnen. “Dat geeft aan hoe hoog de nood is”, zegt Van Rijswijk. “Soms slapen mensen op tuinkussens, omdat ze geen matras kunnen betalen. Armoede is niet alleen een gebrek aan geld, maar ook een gebrek aan meedoen. Het gaat vaak hand in hand met eenzaamheid en sociale uitsluiting. Uit schaamte komen mensen in een sociaal isolement terecht, wat kan leiden tot stress en depressie. Zie dan zelf de vicieuze cirkel maar eens te doorbreken.”
Nicole Guijt weet uit ervaring dat je daarvoor sterk in je schoenen moet staan. Een jaar geleden stapte ze bij de Tilburgse community binnen. Tijdens de coronacrisis raakte ze haar baan als commercieel tekstschrijver kwijt. Ze nam tijdelijk werk aan, maar ook dat eindigde na een half jaar. Met een STAP-budget (een subsidie die inmiddels niet meer bestaat) besloot ze een opleiding voor copywriter te gaan doen. Er volgde nog een zware operatie, maar begin 2023 was ze er helemaal klaar voor. “Ik had gehoopt zo een baan te vinden, maar dat bleek moeilijker dan ik dacht. Na de zoveelste afwijzing zonk de moed me in de schoenen. Via Stichting Leergeld kwam ik bij Quiet terecht. Ik stapte hier in een warm bad. Nu maak ik vlogs, schrijf ik verhalen over onze members en ben ik Member in de Media. En dankzij mijn ervaringen en groei bij Quiet, heb ik bij de gemeente Tilburg eindelijk de baan die ik wilde."
Voor Guijt pakte het goed uit. Maar dat geldt zeker niet voor iedereen die op of onder bijstandsniveau leeft, weet Van Rijswijk. “Ik zie ook mensen die grotere hobbels moeten overwinnen. Bijvoorbeeld doordat ze vanwege fysieke klachten of minder kansen in het leven een grotere afstand hebben tot de arbeidsmarkt. Deze mensen moet zichzelf steeds weer verdedigen. ‘Ga gewoon werken’ is makkelijker gezegd dan gedaan. Door een opeenstapeling van ellende zijn ze wantrouwig geworden en durven ze niet om hulp te vragen. Wij proberen zo laagdrempelig mogelijk te zijn en bekijken samen met welke kleine stapjes we iemand vooruit kunnen helpen. Soms ook verwijzen we warm door naar een andere organisatie, als blijkt dat er iets anders nodig is dan wat wij kunnen bieden. In Tilburg bestaat er een heel netwerk van organisaties die zich hard maken voor bestaanszekerheid. Dat woord neem ik trouwens steeds vaker in de mond, klinkt toch anders dan armoede. Het gaat er uiteindelijk om dat we mensen een stukje perspectief bieden.”
In Brabant gebeurt dat inmiddels ook vanuit Quiet Communities in Breda, Hilvarenbeek, Den Bosch, Eindhoven, Oss, Roosendaal en Waalwijk. Van Rijswijk: “We dijen steeds verder uit. Dat Brabant de meeste communities telt, heeft er volgens mij ook mee te maken dat we hier gewend zijn om aan te pakken en te vechten voor ons bestaan. Dat warme, hartelijke, sociale, dat stukje omkijken naar elkaar zit in onze roots.”
Waar staat Quiet over tien jaar? “Het mooiste zou zijn als we dan niet meer bestaan”, zegt de Tilburgse teamleider. “Maar ik vrees dat we dan alleen nog maar meer members en communities hebben. Dat we lawaai moeten blijven maken en moeten blijven schuren. Dat we tot op landelijk politiek niveau gevraagd en ongevraagd advies moeten blijven geven. Want armoede komt steeds dichterbij.”
Met één druk op de knop kopieer je gratis de volledige tekst van dit verhaal
